تابلو آرزوها

امشبم به مترو نمیرسیم، اه، باز خدا تومن باید بدم هزینه اینجا، حالا اسنپ هم اضافه شد. یه مدته هروقت میایم اینجا احساس میکنم تحقیر و کوچیکم میکنن. خانم «ر» تراپیست یه طوری زل میزنه توو چشام و میپرسه: «میلاد واقعا هدفت چیه از زندگی؟» که دلم میخواد داد بزنم به تو چه ربطی داره؟ مگه من میپرسم شورت شما چه رنگیه؟ اه. سخت‌ترین سوال زندگی برای آدم پوچ و تاریک‌ذهنی مثل من همین سواله، حس تحقیر بهم دست میده چون حس میکنم بعدش که بگم هدفی ندارم، میخواد بگه پس چرا زنده‌ای؟ وقتی که هدف نداری پس سودی برای خودت و دنیای اطرافت نداری، بزن و خودتو نابود کن، بکش خودتو... من چه هدفی میتونم داشته باشم؟ آرزو زیاد دارم اما هدف نه. همین که سعی میکنم توو این شرایط افتضاح بهترین خودم باشم خودش خیلیه، هرچند سر سوزنی حتی به کمی بهتر شدن نزدیک هم نمیشم، چه رسد به بهترین.خانم «ر» میگه ۹۰ درصد ازدواج، رابطه جنسیه، تزی که به شدت باهاش مخالفم و به نظرم حق دارم. چون بستگی به خیلی چیزا داره که مهمترینش سن و سال طرفین هست، بعدم مسائل اقتصادی و استرس و آرامش روان و تغذیه و سلامت و ... برای یک پسر ۱۸ ساله بله، نود درصد ازدواج رابطه جنسیه، ولی برای یک جوان ۳۵ ساله در شرایطی که من دارم آخرین اولویت‌های ازدواجه.امروز ۵۶۰ تومن پیاده شدم که بهم بگه نه، کافی نیست تلاشت. انگار کل مشکلاتمون تقصیر منه، ساعت از سه نصف شب گذشته، صدای خروپف نمیذاره بخوابم، آره خب تقصیر منه. همه‌چی تقصیر منه، جنگ اوکراینم تقصیر منه، مقصر مرگ مهسا هم منم، هواپیمای اوکراینی هم با خطای من نابود شد... بخوانید, ...ادامه مطلب